﴿ محکـــمه ی وجدان﴾!
﴿ارگ نشینان هم مرگ دارند﴾:
﴿بخش سی و دوم﴾:
مردم جنگ زده ی این سرزمین غریب، نادار، مسکین و بیچاره اند.
مردمی که بعد از خارج شدن از چنگال خرس سرخ، چهل سال در چنگالِ جهلِ خانه جنگی، تعصب، شخصیت پرستی، تحجر، و سپس طعمه ی امپریالیزم، سکولاریزم، دین ستیزی و منکر پسندی شده است، شاید بتوانند با شمارش دانه های چهار کیلو گندم، شب های تاریک بی برق را در قرنطینه بگذارنند، و شکم های گرسنه ی شان را بر سنگ داغِ غربت و بیچارگی بچسپانند و منتظر معجزه ای از عالمِ بالا باشند.
رهبران و زور دارانِ تجمل پرست و متکبر که میلیون ها دالر را حیف و میل انتخابات و چورلمان نمودند، با وصف اینکه ذره ای از ترحم به حال مردم ندارند، و امدادی از آنها بدور است، با بی حیائی و دیده دری، خود شان و خانواده های شان را با زور و واسطه ﴿آزمایش هوسانه ی کرونا میکنند﴾ ، در حالیکه، تجارب جهانی نشان میدهد که موج بزرگی از مردم در آینده ی خیلی نزدیک سردچار این بیماری خواهند شد. و وزارت صحت از شصت هزار (ابزار آزمایش ویروس کرونا) بیشتر در درسترس ندارد، که آن هم برای خانواده های زورمندان حیف خواهد شد.
ایران و پاکستان سرحدات شان را در مقابل افغانستان مسدود نمودند و این بود سرخط خبر ها:
﴿پاکستان و ایران به نسبت شیوع کرونا در افغانستان، سراحدات شان را مسدود نمودند﴾
گویا این دو کشور از کرونا مصئون اند و نمیخواهند به آن مصاب شوند.
نه، سخن جای دیگریست!
چهار ماه تجارب جهانی نشان داد که این بیماری بسرعت قابل شیوع است، و دولت داران بایستی سرحدات را می بستند و در جوار سرحد، مراکز و کمپ های کوتاه مدت را برای مهاجرین تجویز میدیدند تا این بیماری به شهر ها، از طریق مهاجرین نفوذ نکند. اما، دولت بی کفایت با بی توجه ئی در این مورد، جان میلیون ها اتباع خودش را با خطر مواجه ساخت و اقتصاد متزلزل را که با امداد مالی جامعه ی اروپا، امریکا، کانادا و بانک جهانی تمویل میشود، به چالش کشید.
حاکمان و خلفای وقت، برای رعیت احساس داشتند. درد امت را درد خویشتن و مصیبت و محرومیت آنها را خود متحمل میشدند. نه اینکه غریب و مسکین و مصیبت زده را به فلاکت و نیستی دچار کنند و خود در چهار دیواری و اریکه ی قدرت عیش کنند، حکم رانند و پول بیت المال را حیف.
در سال هژدهم هجری در زمان خلافت راشدۀ حضرت فاروق اعظم رضی الله عنه قحط سالی بزرگی رخ داد. باد، غباری خاکستر مانند در هوا می‌پراکند، برای همین آن سال «عام الرماده» یعنی سال خاکستر نام گرفت.
جانوران وحشی، بی‌تاب از گرسنگی و تشنگی به انسان‌ها پناه می‌آوردند.
در این خشکسالی حضرت فاروق اعظم رضی الله عنه با خود عهد کردند که از روغن و شیر و گوشت استفاده نخواهند کرد تا زمانی که قحطی مرتفع نشود و برای همۀ مردم این غذاها میسر نشود.
این است وجدان خلیفه ی عادل که غذای رائج وقت را بر خود حرام میسازد، تا مورد غضب و موأخذه ی الهی قرار نگیرد.
خیر باشد! این هم میگذرد. ارگ نشینان و زورمندان هم مرگ دارند و روزی است بنام (محشر).
روز جزأ و محاکمه. روزی که از یک قطره ی خون ناحق، حقوق بیچاره و مسکین، حقوق رعیتِ غریب و درمانده، حقوق اسلام، و از هر فساد و بی حیائی که در جامعه صورت میگیرد، ترویج فحشأ، بی حیائی، سکولاریزم و دین ستیزی، در بند کردنِ علما و طاغوت پرستی، راه اندازی تعصبات ملی، نژادی، لسانی و قبیلوی، و ایستادن در مقابل قانون الهی، تک تک شما و آنانی که در پهلوی شما، بنام رهبر و بزرگ و جنگ سالار، جامعه را به فساد تحویل دادند، جواب خواهید داد.
روزی که همه، برهنه، ختنه ناشده، در مقابل پادشاهِ پادشاهان به محاکمه و حسابدهی در زیر آفتاب سوزان محشر، خجل و سرگردان ایستاده خواهید شد.
الحمدلله که روز جزأ است و روز حساب و کتاب!
بهرام كه گور می گرفتی همه عمر
ديدی كه چگونه گور بهرام گرفت
ايـن جـهـان مــزرعــه آخـرت است
هر چه خواهد دلت اي دوست بكار
بار الها!
ما را از فتنه های آشکار و نهان، فتنه های محیا و ممات محفوظ دار که جز ذات پاک تو پناهگاهی نداریم.
اللهم ربنا آمین یا رب العلمین!
احمـــد (عـــارفی)
👈 ﴿برای فراگیری دروس روزمره از کانال وتس اپ به این لینک بپیوندید و روزانه دروس را در گوشی تان دریافت کنید﴾:
https://chat.whatsapp.com/A3AhfmOi2HbGGxBsLDeZq6
———————
❤