﴿از کرونا به آدم ها﴾:
اکثریت کور، کلیل، اعمی و نابینا بودند، آدم های خسیسی که بجز از امروز، فرادی شان را نمی دیدند.
بلی!
شرافتمندان، اراکین، بزرگ مردان، عالمان، دانشمندان، دکتوران، مهندسان، روانشناسان، و…. مانند این لقب هائی برای خود درست کرده بودند؛ اما، همه اعمی، کلیل، ضریر و نابینایانی که فقط در آئینه ی خود، تنها خود شان را می دیدند. آئینه ای خود شان برای خواهشات و فانتزی های سلیقه ای خویش درست کرده بودند.
زمین و آسمان، طبیعت و کهکشانها همه میچرخند و چرخ زمانه را به پیش میبرند، این شمائید که امروز بر روی زمین، اما فردا در زیر همین زمین طعمه و رزقِ کرم ها و حشرات خواهید شد.
پس آدم بمانید، بندگی کنید، و چیزی از خود بجا گذارید، و توشه ای با خود برای قبر و آخرت بردارید که فردا در زیر آفتاب سوزان محشر، خجل، سر افگنده، خوار و ذلیل نباشید.
احمــد (عـــارفی)