﴿آخرین باری که دنیا بر تو مینگرد﴾
لحظه ای چشمانت را ببند و از این واقیعت چشم پیشی نکن. واقع بین باش و بدان که این آخرین ایستگاه قطار زندگی تو و عزیزانِ توست.
این لحظه را جلو چشمانت مجسم کن. آخرین باری که دنیا و اهل دنیا بر تو مینگرد.
بلی عزیز من!
آخرین باری که دنیا و اهل دنیا بر تو نگاه میکند، درست قبل از اینکه جسد بیجان و بی روح تو را زیر توده های عظیم خاک دفن کنند تا تعفنِ وجودت دیگران را که هنوز زنده اند اذیت نکند.
تا دیروز پاک بودی و صفا، رنگ و روغن بر خودت میمالیدی، ولی امروز، عزیز ترینت تو را میخواهد دفن کند، چون آن صفائی و پاکی دیروزت را جسدت با خود حمل نمیکند.
در حقیقت پاکی و صفائی حقیقی از آنِ روح است که بسوی آسمانها نزد خالقش میرود. آن هم اگر صفا بود و حرام ها را با خود نداشت.
يَوْمَ لَا يَنفَعُ مَالٌ وَلَا بَنُونَ (شعرا ۸۸)
در آن روزی که مال و فرزندان سودی نمی‌بخشد.
همان مال و فرزندی که تیر کمرت را خم کرد و آنقدر در آن هردو طمع کردی تا بالاخره به ملک الموتت سپردند.
لحظه ای بر این چند سطری را که نوشتم تعمق کن عزیز دلم…
بار الها!
حسن خاتمه نصیبم کن، و قبل از اینکه خاکم سازی، پاکم کن!
اللهم ربنا آمین، یا رب العلمین!
احمـــد ﴿عـــارفی﴾