﴿عجله نکن، لذت ببر﴾:
قرنطینه، بیکاری، ولی سرعت و عجله!
مسلمان چی قرنطینه باشد، یا نه؛ در هر دو حالت از قرائت قرآن بایستی لذت ببرد. از الفاظ و ادای کلمات قرآن، از سجع و آوای قرآن، از بوی لطیف کاغذِ مصحف، از الف و با، تا، تا یای قرآن.
یکی است میخواند، اما نمیداند چی میخواند، آن دیگری میداند چی میخواند، ولی درنگ و تدبر نمیکند، و هی دارد سرعت میدهد.
سومی میخواند، میداند، تدبر میکند، چشمش نم میشود، قلبش به لرزه می آید، مو در بدنش راست میشود، خشیت میکند، و چون مصحف را برداشت، روز و شبش را منور از برکات الهی می یابد.
با این و آن محبت میکند، عطوفتش همه را مجذوب، شیفته و فریفته کرده، قلمش احساس دارد، سخنش بر دلها می نشیند، در صوتش مقناطیس آهن ربای محبت، کشش و هنایش است. اطرافیانش شارژ های مثبت او را احساس میکنند، و انس و جن هیبتش را احساس میکنند.
آری عزیز من!
این همه از برکات و فیوض خوانش، تدبر، تفکر، متحول و منقلب شدن در آیات قرآن است.
پس، بهتر نیست اینچنین قرآن بخوانیم، تا آنچنین؟
رسول کریم صلی الله علیه وسلم فرمودند:
سیخرج أقوام من أمتی یشربون القرآن کشربهم اللبن (اخرجه الطبرانی)
زود است، از امت من اقوامی ظهور کنند که قرآن را مثل شیر می نوشند
یعنی در معانی آن تدبر و تفکر نمی کنند وآهسته، با درک، معنی، و فهم آنرا نمی خوانند. از قرآن و الفاظ آن، از غنای معنوی و روحانی آن بهره ای نمی برند.
قرآن کریم وحی الهی و در دسترس بشر قرار گرفته است، و این وحی در حقیقت یکی از نعمت های الهی و یکی از سرمایه ها و امکاناتی است که در اختیار بشر قرار گرفته است، اما عده ی کثیری از مسلمانان نتوانسته اند از آن بهره بگیرند.
برای بهره‌مندی نیازمند تفکر درست و تلاش لازم است. انسان هر چه درست اندیش تر و پرتلاش تر باشد، بیشتر بهره‌مند میشود و بهتر می‌تواند از ذخایر و منابع روحانی و آفاقی قرآن استفاده کند.
خودِ چشم و گوش و عقل و هوش نیز از منابع و ذخایر انسان‌اند. عده‌ی زیادی از این منابع بهره نمی‌گیرند و به تعبیر قرآن کریم:
«آنان عقل دارند و به کار نمی‌برند و چیزی با آن نمی‌فهمند، چشم دارند، اما به کار نمی‌گیرند تا چیزی ببینند و گوش دارند و با آن چیزی نمی‌شنوند. اینان مثل چهارپایاناند، بلکه بیراه‌تر از آنان و اینان‌اند که در غفلت و بی‌خبری میمانند.»
برادر و خواهر مسلمان!
بهره بردن از قرآن که برای همیشه راهنمای انسان‌هاست، نیازمند تلاش و تحول آنان به نسبت زمان زندگی آنان باید باشد. مسلمان قرن بیست و یکم باید چشم و گوش و عقل و هوش این قرن را داشته باشد تا بتواند از قرآن بهره‌ی لازم را ببرد.
مشکل اکثریت در دوچیز است که آنها را از تدبر، تفکر و بهره کیری ازقرآن محروم کرده است،
اول اینکه در (قید تلاوت) و ختم قرآن اسیر میمانند، و دلیل دوم، دلبستگی به پندار هائی که از فرهنگ برای شان میراث گذاشته اند، نه از شرع و یقین.
دو نکته‌ی بسیار ظریفی که با تدبر در آیه ی ۷۸ سوره ی بقره به آن دست می یابیم:
وَمِنْهُمْ أُمِّيُّونَ لَا يَعْلَمُونَ الْكِتَابَ إِلَّا أَمَانِيَّ وَإِنْ هُمْ إِلَّا يَظُنُّونَ (بقره ۷۸)
و پاره‌ای از آنان عوامانی هستند که کتاب خدا را جز یک مشت خیالات و آرزوها نمی‌دانند؛ و تنها به پندارهایشان دل بسته‌اند.
امیون عوامانی که فقط قرآن را برای اجر و صواب و ثوابِ تلاوت میکنند، و به پندار های خود شان دلبستگی دارند، نه در حقیقتِ وحی و قرآن، گنج گرانبهائی که در سی جزٔ، ۱۱۴ سوره، در دست دارند، ولی از آن یا در عروسی ها برای عبور داماد و عروس، و یا هم در مرگ و میر های شان برای تشیع میت و جنازه، و… استفاده میکنند و بس، آن هم نظر به دلبستگی های فرهنگی و سلیقوی عوام، نه بر اساس شرع و سنت.
امید است این نوشتار ضمیر ها را بیدار کند و معنویات را تحریک، تا قرآن کریم را دست کم نگیریم و برایش وقت بگذاریم، در معانی و لطایفش تدبر و تفکر کنیم و ۲۳ سال را در یک ماه (روخوانی فاقدِ روح) خلاصه نکنیم، تا ارزش خود مان را در لابلای آیات گرانبهای قرآن دریابیم و با آن تقرب الهی را حاصل کنیم!
بار الها!
توفیق تدبر، تفکر، تعقل، تعمق و ژرف نگری را در کتاب وحی و مقدس برای مان اعطأ فرما!
اللهم ربنا آمین یا رب العلمین!
احمــد (عــــارفی)
👈 ﴿برای فراگیری دروس روزمره از کانال تیلگرام به این لینک بپیوندید و روزانه دروس را در گوشی تان دریافت کنید﴾:
http://t.me/ayamey
www.dawatgar.com
❣
⭑