سلسله ی وصایای پیامبر صلی الله وعلیه وآله واصحابه وسلم
آیا میدانستید؟
سلسله ی وصایای پیامبر صلی الله وعلیه وآله واصحابه وسلم!
﴿بخش ۲۹۷﴾:
۱- «وقتی که دو نفر مسلمان شمشیر به دست گرفته و به جان هم می‌افتند، آنکه بکشد و آنکه کشته شود، در دوزخ است».
گفتم: یا رسول الله! آنکه می‌کشد درست، ولی گناه آنکه کشته می‌شود چیست؟ فرمودند:
«او هم قصد داشت تا آن دیگری را بکشد»
شرح حدیث مبارک:
این حدیث مبارکه را بخاری در فصل ﴿وَإِن طَآئِفَتَانِ مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ ٱقۡتَتَلُواْ فَأَصۡلِحُواْ بَيۡنَهُمَاۖ﴾﴿اگر دو گروه از مسلمانان باهم به جنگ افتادند، بین آن‌ها صلح کنید﴾ از ابوبکره رضی الله عنه روایت کرده است.
اسم ابوبکره رضی الله عنه ﴿نفیع بن حارث ثقفی است﴾.
وقتی که طائف در محاصره ی مسلمانان بود، وی از دیوار قلعه طائف ذریعۀ (غرغره) که به عربی آن را (بکره) می‌گویند پایان شد، و نزد پیامبر اکرم صلی الله علیه وسلم آمد، و از همان روز به نام ابوبکره مسمی گردید، و او را پیامبر اکرم صلی الله علیه وسلم آزاد کردند.
او، از فضلاء و صالحین صحابه است، و بسیار عبادت می‌کرد، تا آنکه در بصره در سال پنجاه و دو هجری وفات یافت، امام بخاری رحمه الاه از وی چهارده حدیث روایت کرده است، أسد الغابه (۵/۱۵۱).
از احکام و مسائل متعلق به این حدیث آنکه:
چون احنف بن قیسس تصمیم گرفت که در پهلوی علی رضی الله عنه به جنگ بپردازد، ابوبکره رض این حدیث را برایش گفت، ولی وی نسبت به اینکه علی (رض) را در جنگ‌هایش بر حق می‌دانست، با وی همراهی و همکاری نمود، گویا نظرش این بود که این حدیث مورد خاصی دارد، و آن در وقتی است که طرف حق واضح نباشد، و اینکه ابوبکره (رض) این حدیث را برای احنف بن قیس بیان کرد تا به جنگ اشتراک نکند.
نظرش این بود که موجب این حدیث عام است، و چون جنگ‌های که در زمان علی (رض) رخ داده بود بین دو گروه از مسلمانان بود، لذا اشتراک در چنین جنگ‌های را روا نمی‌دانست.
– از این حدیث نبوی شریف دانسته می‌شود که اگر کسی تصمیم به ظلم و تعدی می‌گیرد، و بر این کار عملاً اقدام می‌نماید، ولو آنکه به سببی از اسباب نتواند به کاری که اقدام نموده است جامۀ عمل بپوشد گنهکار می‌گردد.
ولی اگر تصمیم به ظلم و تعدی گرفته و پیش از اقدام به آن کار ظالمانه، از آن کار منصرف می‌گردد، از مجرد تصمیم گرفتن به ظلم، بر وی گناهی نیست، زیرا در حدیث دیگری آمده است که پیامبر اکرم صلی الله علیه وسلم در حدیث قدسی می‌گویند که الله متعال می‌فرماید:
«وقتی که بنده‌ام تصمیم به کار بدی بگیرد، ولی آن را عملی نسازد، آن کار بد را بر وی نوشته نکنید»
عزیزانِ گرانقدر: